Page 49 - 2OKUMA

UÇURTMALAR

Çocukların her birini bir ağacın dalları, yaprakları gibi görürüm.
Şimdi, ben kendi çocukluğumu hatırlıyorum. Benim çocukluğum güzel,

şirin ve bahçeli bir evde geçti. Evimiz büyük bir bahçenin ortasında

idi. Burada çok sevdiğim rengarenk güller, menekşeler ve yasemin-
ler vardı. Bahçede oynadığım oyunları ve oyuncaklarımı da çok iyi

hatırlıyorum. O günlerde, kız çocuklarının kucaklarında bez bebekler,
erkek çocukların ellerinde ise uçurtmalar vardı.

Uçurtmalar biraz gökyüzü, biraz açık hava, biraz da rüzgar ister.

Uçurtma ile oynamak için biraz da koşmak gerekir. Çocukluğumda

bir uçurtmam vardı. Kağıtları, mor menekşe rengi üstüne hafif sarı
renkte yıldızlar atılmış gibiydi. Uzun bir kuyruğu vardı. Bu kuyruk

bize Kutup Yıldızı’nı hatırlatıyordu. Bugün artık büyüdüm. Bahçemizde

oynamıyorum. Uçurtma uçuramıyorum. Ama nerede uçurtma uçuran
çocukları görsem, hep çocukluk günlerimi hatırlarım. Uçurtma uçuran

çocuklara uzun uzun bakarım ve onlarda kendimi ararım.

Alıntı

49