Page 45 - 2OKUMA
P. 45
DÖVÜŞÇÜ ASLAN İLE YABAN DOMUZU
Bir yaz günü aslan su içip serinlemek amacıyla ırmağın kenarına
gelmiş. O sırada yaban domuzu da ırmaktan su içmek istemiş.
Aslan:
— "Çekil bakalım da suyumuzdan içelim.” demiş.
Yaban domuzu:
— Ne demek çekil? demiş. Biz hayvan değil miyiz? Biz de su iç-
mez miyiz? Amma şey, asıl sen çekil!
— “Sen çekil, hayır sen çekil…” derken işi dövüşe çevirmişler. Na-
sıl bir dövüş? Kıyasıya, kırmasına, öldürüp ölmecesine! Kan ter içinde
kalmışlar. Ayrılıp bir solukluk dinlenmede ne görsünler? Tepedeki
ağaçlara akbabalarla karakargalar konmuşlar:
— “Aman birbirlerini hemen öldürseler de leşleri bize kalsa.” diye
bekleşmiyorlar mı?
Hem aslanda hem yabandomuzunda şafak sökmüş:
— “Aman, kavgayı dövüşü boş verelim! Eski dostluğumuza dö-
nelim. Bu akbabalarla karakargalara yem olmayalım, iyisi budur.”
demişler, yollarına gitmişler.
Masaldaki ÖĞÜT: (Dövüşüp sövüşmek iyi mi? Barış içinde yaşa-
mak varken üstelik. Dövüşenler için son her zaman kötüye varır, bir
kazanç getirmez.)
45
