Page 11 - ASTTRO

Kar arada bir yavaşlasa da akşam saatlerine ka-

dar yağdı. Sokağımıza sessizlik hâkimdi. Kar yorgan
gibi her bir yanı örtmüştü. Bir bahane ile sokağa çık-

mak için yol ararken annem:

— Aslı akşam ekmeği gelmiştir. Bakkaldan iki tane
ekmek al. Sakın koşuşturma yavaş adımlarla yürü,

dedi.
— Tamam, anne, diyerek hemen paltomu, eldi-

venimi başlığımı giyip evden çıktım. Binanın kapısını

açınca dizlerime kadar karla karşılaştım. Sokak kre-
malı pastaya dönmüştü. Güneş batmış olmasına rağ-

men kar gündüzmüş gibi bir etki yaratmıştı. Yavaşça
adım atıp bakkala doğru yürüdüm. Sokağın ışığı karın

üstünde sarımsı bir parlaklık yaratıyordu. Adım atınca

gölgem beni takip ediyordu. Bakkal Ahmet amca bak-
kalın önünü temizlemişti. Temizlediği kar bir kenarda

yığılmıştı. Tam bakkalın önüne gelince bir gölgeyi fark

ettim. Dönüp bakınca Semra’yı ve yanında sokak kö-
peği Şila’yı gördüm. Semra karları yararken Şila o kısa

bacaklarından dolayı yüksek kar yığınlarını aşmak için

zıplıyordu. Zaten başka şekilde kar yığınlarını aşması
da mümkün değildi. Semra da beni görünce derin ne-

fes alıp verdi.

10