Page 17 - 1YKSP

CEYLAN CEYO

Ormanın en güzel hayvanı olan Ceyo’nun halkalı boynuzları

vardı. Yavrusuna yiyecek aramak için genelde nehrin öteki tarafına

geçerdi. Yine yiyecek bulmaya gideceği bir gün yavrusuna, “Bura-

dan sakın ayrılma. Ben gelene kadar başını bile çıkarma. Çünkü

orman tehlikelerle dolu.” dedi ve ayrıldı.

O gün yorucu bir arayıştan sonra Ceyo evine döndüğünde

yavrusunu yuvada bulamadı. Yavrusunu aramaya koyuldu. Etra-

fa bakmaya başladı. Az ilerde sesler yükseliyordu. Sesin geldiği

yöne doğru ilerledi ki bir de ne görsün? Yavrusu diğer ceylanlarla

vakit geçiriyordu. Ceyo, yavrusunu yanına çağırdı. Yol boyunca hiç

konuşmadılar ama Ceyo’nun kızgınlığı her halinden belliydi. Yavru

ceylan da hatasını anlamıştı. Eve geldiklerinde Ceyo; “Bak bu sefer

başına kötü bir şey gelmedi çok şükür. Ama bu demek değil ki

bundan sonrada başına bir şey gelmeyecek.” dedi.

Yavru ceylan bundan sonra böyle bir hata yapmamak üzere

annesi Ceyo’dan özür diledi.

17